ที่เป็นพระเกจิเคยเผยแพร่ตั้งแต่เมื่อ 20 กว่าปีก่อน
ส่งผลให้มีนักเขียนจำนวนมากเขียนเรื่องโกหกตามๆกันต่อๆมาถึง 7คนเลยทีเดียว
ส่งผลให้มิจฉาชีพนักต้มตุ๋นและร่างทรงจำนวนมากโดนดักควายเป็นร้อยคน
เป็นการดักควายครั้งโมโหฬาร
เมื่อมีการแต่งตั้งพญานาคที่ไม่สามารถบวชได้ให้เป็นพระโสดาบันมันก็เลยมีตำหนักส่งหลายที่เอาตามอยู่ดีๆก็แต่งตั้งพญานาคที่ไม่สามารถบวชได้ด้วยซ้ำให้เป็นพระโสดาบันให้เป็นพระอรหันต์ มีร่างทรงแก่บอกว่าพญานาคเป็นเทพสกิทาคามี เป็นอะนาคามี แต่งตั้งให้เป็นเทพเจ้าชั้นสูงที่สามารถแบ่งภาคอวตารได้ ทั้งที่ภพภูมิพญานาคตั้งแต่พญานาคระดับชั้นผู้ใหญ่จนถึงพญานาคระดับล่างไม่สามารถแบ่งภาคอวตารได้ จุดเริ่มต้นก็มาจากการแต่งเรื่องโกหกขึ้นมาโดยแต่งนิยายเองเขียนเองแต่งนิยายเองรู้อยู่เต็มอกว่าเป็นเรื่องราวจากจินตนาการล้วนๆแต่ก็ออกมาโกหกผู้คนว่าเป็นเรื่องจริงจนทำให้เกิดสภาวะของการมีอารมณ์ร่วมกัน
ในทางพุทธศาสนาพระพุทธเจ้าท่านเคยเทศน์สอนเรื่อง หลักอายตนะดึงดูด คำว่าอายตนะแปลว่าธาตุในร่างกายหรือสะสารต่างๆ
ดินน้ำลมไฟและจิตวิญญาณของมนุษย์คือสสารที่อยู่บนโลก หลักอายตนะดึงดูดก็คือคนที่มันเหมือนกันจะถูกดึงดูดเข้าหากันคนที่เป็นโจรก็จะถูกดึงดูดเข้าหาโจรคนดีดึงดูดคนดีคนไม่ดีคนชั่วก็มักจะดึงดูดเข้าหากันเพราะฉะนั้นเนี่ยเมื่อมีคนนึงออกมาพูดเรื่องโกหกคนที่เหมือนๆกันก็จะออกมาพูดเรื่องโกหกตามๆกันนักเขียนที่พูดโกหกนักเขียนที่แต่งเรื่องโกหกก็จะถูกดึงดูดเข้าหากันส่วนความจริงก็ถูกบิดเบือน
เพราะคนที่แต่งเรื่องโกหกก็มักจะไปเชื่อเนื้อหาจากคนที่แต่งเรื่องโกหกมากกว่าเรื่องจริงที่มีการเผยแพร่อย่างจริงจังตั้งแต่เมื่อปี 2545 แล้ว
คนที่มีอายตนะเหมือนกันก็จะดึงดูดเข้าหากันตรงตามหลักอายตนะดึงดูดของพระพุทธเจ้าคนที่เป็นโจรก็ย่อมดึงดูดคนที่เป็นโจรเหมือนกันคนที่ชอบแต่งเรื่องโกหกก็มักจะชอบแต่งเรื่องโกหกเหมือนๆกันแล้วก็ดึงดูดเข้าหากันเป็นเรื่องปกติไปแล้ว
คนที่เป็นนักเขียนก็ควรจะประมาณตัวเองด้วยว่ามีฝีมืออยู่ในระดับไหนเพราะหลายคนน่ะเขาก็อยากจะเป็นนักเขียนแต่เขาไม่มีฝีมือก็เท่านั้นเอง
อาชีพนักเขียนว่าต้องใช้ความอดทนสูงมากวันนึงเนี่ยก็เขียนได้ 10 หน้า ถึง 20 หน้าก็ถือว่าเก่งแล้ว
เราก็รู้จัก นักเขียนที่ไม่มีชื่อเสียง นะ
งานเขียนของเขาก็ปกติดีทุกอย่างก็เหมือนหนังสือที่ขายตามร้านขายหนังสือเนี่ยแหละก็อ่านใช้ได้ก็สนุกอยู่เหมือนกันแต่ถ้าเทียบฝีมือกับนักเขียนระดับปรมาจารย์น่ะมันเทียบกันไม่ติดมันเทียบกันไม่ได้เลยนะ จะเอาไปเทียบกับระดับทมยันตีหรือคนที่เขียนนิยายดังๆอ่ะมันไม่ได้หรอกฝีมือมันคนละชั้นกัน
นักเขียนนิยายที่แต่งเรื่องเกี่ยวกับพญานาคมีหลายคนเขาก็ไม่ได้ออกมาพูดอ่ะว่าตัวเองอ่ะ
เป็นพระชายานาคาธิบดี เพราะเรื่องที่เขาเขียนมันเป็นเรื่องแต่งขึ้นเองทั้งหมดมาจากจินตนาการ
ซึ่งเขาก็ออกมาพูดเรื่องนี้ว่ามันก็เขียนมาจากจินตนาการทั้งหมดไม่ใช่เรื่องจริง
นักเขียนปกติเขาก็เป็นคนดี ก็เป็นคนปกติธรรมดาคนนึงในสังคมอ่ะเขาไม่มาโกหกหรอก
ก็นิยายแต่งขึ้นมาเองอ่ะรู้อยู่แก่ใจว่าเป็นเรื่องแต่งแล้วก็เอาโครงเรื่องนิยายพญานาคของนักเขียนคนอื่นมาใช้แต่ก็มาโกหกว่าเรื่องทั้งหมดที่เขียนเป็นความจริงทั้งหมดแล้วก็แต่งออกมาตั้ง 4 เวอร์ชั่นน่ะ
บางคนฝันเห็นพญานาคจริงๆเขาก็แต่งนิยายแต่ก็ไม่ได้แอบอ้างตัวเองเป็นชายานาคาธิบดีอะไร
มีคนเล่าให้เราฟังนะว่ามีญาติผู้หญิงอยู่คนนึงอ่ะเขาแต่งนิยายเกี่ยวกับพญานาคผู้หญิงคนนี้เขาเรียนจบปริญญาโทแล้วก็สนใจทางด้านงานเขียนแล้วเขาก็สามารถเขียนนิยายพญานาคขายได้แต่ว่าเขาไม่ได้ระบุลงในนิยายว่าเขาเป็นพวกสายญาณพญานาคหรือเป็นคนที่ฝันเห็นพญานาคเพราะว่าเรื่องที่เขาเขียนน่ะมันเป็นจินตนาการแต่ว่าผู้หญิงคนนี้เขาฝันเห็นพญานาคหลายครั้งเขาก็เลยแต่งนิทานเกี่ยวกับความแค้นความรักของพญานาคก็เท่านั้นเองเขาก็เขียนได้จนจบเล่มนะแล้วก็มีการพิมพ์ขายแต่อาจจะคู่แข่งเยอะหน่อยอ่ะแต่ทางบ้านเขารวยเขาก็ไม่ซีเรียสอะไรหรอกก็แค่พิมพ์ขายไว้เป็น ประสบการณ์ชีวิตเป็น collection เก็บเป็นหนังสือที่เขียนขึ้นเองอ่ะก็เก็บเป็นความภูมิใจก็เท่านั้นเองว่าครั้งหนึ่งเคยเขียนนิยายขาย
สมัยวัยรุ่นเราก็ชอบอ่านนิยายนะแต่จะติดการอ่านการ์ตูนญี่ปุ่นมากกว่านิยาย แค่เราอ่านนิดเดียวเราก็รู้แล้วว่าเรื่องทั้งหมดที่มีการเขียนขึ้นเนี่ยเรื่องนี้น่าจะมาจากโครงเรื่องจริง นิยายบางเรื่องเราอ่านดูนิดเดียวแล้วก็รู้แล้วมันเป็นจินตนาการเพ้อเจ้อล้วนๆ
นิยายรักในประเทศไทยมันมีเยอะแยะมากมายมหาศาลตระการตา นิยายรักที่สองพี่น้องแย่งผู้ชายกันก็มีเยอะ เมื่อก่อนเราชอบอ่านนะพวกเรื่องสั้นพวกนิยายแต่ความสามารถเราไม่มีหรอกเรา
เป็นนักเขียนนิยายไม่ได้คนจะเป็นนักเขียนนิยายเขาจะต้องมีพรสวรรค์เราจะต้องมีความอดทนมีความสามารถแล้วก็เป็นคนที่มีระเบียบวินัยมีความขยันหมั่นเพียรถึงจะสามารถเขียนนิยายทั้งเล่มได้
ผลงานภาพ AI สร้างสรรค์ของอาจารย์เอ๋
อรมณีจันทร์ พยากรณ์
